قسمت دوم رمان گرگینه دنیای زیرین:

ترس سراسر وجودمو فرا گرفته بود و نمیدونستم چه اتفاقی داشت رخ میداد.

در کمال تعجب متوجه شدم در مکان عجیبی حضور پیدا کرده بود که تا به حال در رؤیا هم چنین چیزی ندیده بودم.یعنی ممکن بود خواب باشد.؟!

با گفتن اون کلمه فکر میکردم که باید شخصی با من ارتباط برقرار میکرد اما این دیگر یک داستان یا افسانه نبود و چیزی نبود که درون قصه ها تعریف میکردند که قرار باشه اتفاق بیافتد.

در هر سوی جنگل ترسناک صداهای وحشت ناک کلاغ های ناآرام به گوش میرسید.

شاید این ها  همان کلاغ های خبر رسان بودند. شاید طولی نمی کشید که خبر من به گوش اون ها می رسید .

از ترس هر چیزی به ذهنم میرسید و مدام با خودم تکرار میکردم که اینها فقط یک تصور هستند و نمیتونند هیچ اسیبی به من بزنند.

اما چیزی که جالب بود این بود که کاملا همه چیز را به شفافیت احسساس میکردم.

چشمانم را بستم و با خودم مدام میگفتم این ها تصور و خیال هستند و وقتی صبح بشه همه چیز تموم میشه که ناگهان صدای رعد اسایی همه چیز را در هم شکست و اسمان به رنگ تیره تر در امد.اینها ناممکن بودند.

چه اتفاقی داشت می‌افتاد؟

صدای زوزه های گرگ هایی از یک سوی جنگل به گوشم میخورد که نزدیک و نزدیک تر میشدند.

با شنیدن این صدا از ترس بلند شدم و به یک سمت جنگل پا به فرار گذاشتم و تا جایی که توان داشتم می دویدم.

حتی یک بار هم پشت سرم را نگاه نکردم و تا جایی که میتوانستم میدویدم و کم کم حس میکردم که اونها به من نزدیک و نزدیک تر میشدند.

ترس زانوهامو به لرزه در اورده بود و دویدن برایم مشکل تر شده بود.

طولی نکشید که به یک دره بسیار بزرگ رسیدم که راه عبور از اون فقط یک پل بسیار پوسیده و و وحشتناک بود ک حتی آن سویش درون مه غلیظی محو شده بود . چاره ای برایم باقی نمانده بود جز انکه از انجا عبور میکردم و خودمو به اون طرف میرسوندم.

اگر از اون پل عبور میکردم محال بود که گرگ ها بتونن از اون عبور کنند و دیگر خلاص میشدم.

به سمت پل حرکت کردم و وقتی به اون نزدیک شده بودم ناگهان گرگ سیاهی با چهره ای بسیار وحشت ناک،با چشمهایی درخشان و سرخ ، و هیکلی بسیار بزرگ به طرفم حمله ور شد و با ضربه ای هولناک من رو گیر انداخت و باعث شد با شدت محکمی بر زمین کوبیده بشوم؛ در ان لحظه با چهره ای بسیار وحشت ناک و خشمگین به سمتم آرام آرام نزدیک تر شد و در حالی که به سختی سعی می کردم از چنگ او فرار کنم  آرواره های تیز و بلندش را به سمت پهلویم حمله ور کرد و به طرز فجیعی دنده های پهلویم رو در هم شکست ؛ در همون هنگام به طور اتفاقی دستم رو با تمام قدرت برای خلاص شدن به سمت چشماش بردم و تا جایی که توان در بدنم بود انگشتانم رو درون چشماش فرو کردم.حرارت عجیبی در چشماش بود. در همون حال سریع دندان های تیز و بلندش را از شکمم بیرون اورد و هنگامی که سعی کرد دوباره رو به من حمله ور شود ناگهان به یک سمت جنگل فرار کرد ؛ در همان هنگام گله گرگ هایی که به دنبالم راه افتاده بودند از راه رسیدند و تنها راه نجاتی که به ذهنم میرسید همان پل بود.

سریع بلند شدم و قبل از انکه به من برسند سوار بر پل شدم و به سمت ان سوی دره حرکت کردم که ناگهان احساس کردم که پل ارام ارام داشت از هم میپاشید و هنگامی که به عقب نگاه کردم در کمال ناباوری گله گرگی را که به دنبالم راه افتاده بودند را به شکل یک دسته انسان دیدم که پل را از هم باز کرده بودند تا به ان سوی پل نرسم.

در همان لحظه با تمام قدرت به سمت ان سوی دره حرکت کردم اما طولی نکشید که پل به سمت پایین روانه شد و در برخورد بسیار محکمی با لبه های دره پل از هم متلاشی شد و من هم کاملا بیهوش شدم و هیچ چیزی از ان به بعد را به خاطر نیاوردم.

 وقتی چشمانم را باز کردم خودم را باز هم در دل شب ، کنار یک ابشار بسیار بلند و بسیار ترسناک دیدم و اینجور که به نظر میرسید از اون به سمت پایین افتاده بودم ؛ اما چیزی که عجیب بود این بود که چطور نجات پیدا کرده بودم .

هنگامی که محو اتفاق های اخیر بودم ناگهان صدایی از پشت صدا کرد ، بالاخره به هوش آمدی؟

سریع به عقب برگشتم و درکمال تعجب ان دخترکی را دیدم که برای بار اول با او ملاقات داشتم و اینبار او به شکل یک انسان کاملا واقعی بود و هیچ نوری درکار نبود ؛ اگرچه چشمهایش هنوز با درخشش آبی رنگی آشکار بودند .این محال بود.

سریع از جایم بلند شدم و در حالی که هیزم هایی در دست داشت با تعجب پرسیدم تو اینجا چیکار میکنی؟

با ارامی و خونسردی پاسخ داد این سوالی بود که من باید می پرسیدم ؟اصلا چطور اینجایی؟

با تعجب پرسیدم مگر کجا هستم؟

پاسخ داد که فکر میکنی کجا هستی ؟درون دنیای من ! و اگر شیاطین بفهمند که چطور وارد اینجا شدی به چیزی که قرن‌ها در پی فهمیدن اون بودند میرسند و اینجاست که وارد دنیای شما میشوند و تمام دنیای شمارو نابود میکنند .

با تعجب و چهره ای عبوس و ماتم زده جواب دادم که از چه چیزی حرف میزنی؟

میخواهی بگویی که من درون دنیایی ارواح هستم ؟

پاسخ داد که برای ما هم دنیای شما بسیار عجیبه . مثلا اینکه در اونجا چیزی وجود داره که شب رو می سوزونه و تبدیل به روشنایی میکنه !

با کنجکاوی سریع پرسیدم منظورت این است که اینجا همیشه شب هست؟

لبخندی زد و پاسخ داد : چه چیز دیگه ای ممکنه باشه ؟چهره تو عجیب ترین چهره ای هست که در این دنیا پیدا میشود !

سراسر وجودم را ابهام عجیبی گرفته بود . نمیدونستم چه باید میکردم.

هیچ چیز اونجا برام اشنا نبود.

از کنار حوضچه ابشار فاصله گرفتم و کنار اتیشی که اون دختر گرگ زاده درست کرده بود رفتم و سعی کردم کنار اون خودم رو گرم کنم که ناگهان فریاد زد چه کار میکنی؟

با تعجب پاسخ دادم چیه نکنه اینم خداتونه؟

با تعجب پاسخ داد خدامون؟راجب به چی حرف میزنی؟

با خشم جواب دادم : تو راجب به چی حرف میزنی؟چرا نباید کنار اتیش خودم رو گرم کنم؟

باتعجب دوباره پاسخ داد گرم کنی؟من اتیش رو درست کردم تا به گله ام علامت بدم کجا هستم و اونوقت تو سعی میکنی اتیش رو خاموش کنی و میگی میخوای خودت رو گرم کنی؟

لبخندی زدم و پاسخ دادم نترس گرم کردن یعنی اینکه الان من تازه از آب بیرون اومدم و سردمه و میخوام کنار این اتیش خودم رو گرم کنم و قرار نیست اون رو خاموش کنم.

وقتی این حرف رو شنید با چهره ای در هم فرو رفته پاسخ داد : خودم میدونم گرم کردن یعنی چه ! منظورم این هست که از کنار اتیش دور شو ! وگرنه اونها نمیتونند بوی اون رو حس کنن.

با لحن تمسخر امیزی گفتم بوی اتیشو حس کنن؟اخه من شنیدم که گرگ ها از طریق بوی هم دیگه،رد هم رو میزنند .

درسته ! اما قرار نیست که اونها با بوی من بفهمند که باید من رو پیدا کنند ! این علامت به این معناست که من اون ها رو به این جا فرا خوندم ؛ اما بوی تو تند تر از اونی هست که اجازه بده بوی آتیش رو احساس کنند .

با تعجب پرسیدم مگه بوی من چشه!

با با همون نگاه خشمگینش رو به من کرد و پاسخ داد : بهتره ندونی!

بدون هیچ حرفی سر جایم نشستم و در حالی که از سرما به خودم می لرزیدم ، منتظر نشستم ببینم دیگه چه اتفاق عجیبی قرار بود بیافته ، که دختر گرگ سفید سریع به سمتم رو برگردوند و پرسید : تو زخمی هستی؟

با تعجب جواب دادم : بله یکی از دوستات من رو گاز گرفت.

سریع به سمتم حجوم اورد و جای زخم رو باز کرد و وقتی اون رو دید با فریاد پرسید : تو چیکار کردی؟

رو برگردوندم و پاسخ دادم : من چیکار کردم؟

با نگرانی سریع ادامه داد : از زخم تو بوی الفا رو احساس میکنم . تو را گرگ الفا گاز گرفته ؛ اونها الان میتوانند از این طریق جای مارو پیدا کنند .

با تعجب پرسیدم : سعی نداری که بگی قراره به یه گرگ تبدیل بشم؟

چهره اش رو درهم کرد و پاسخ داد : گرگ بشوی؟

با لبخندی ادامه دادم : هیچی ولش کن ! شاید از بس فیلم نگاه کردم حالم خوش نیست . حتی نمیدونم اینا واقعی هستن یا نه.

بدون هیچ حرفی رویش رو برگرداند و چرخی زد تا کمی فکر کند که چند لحظه بعد به سمتم اومد و با چهره ای مظطرب گفت : تو باید از اینجا بروی.!

با تعجب پاسخ دادم : بروم؟ کجا بروم ؟ 

با چهره ای نگران ادامه داد : نمیدانم هرجا که میتوانی برو . بودنت ما رو به کشتن حواهد داد . اصلا تو چرا امدی؟چرا باید یک انسان اینجا باشه . حتی نمیدانم چطور از اون دره جون سالم به در بردی.

با تعجب رو به اون پرسیدم : دقیق برایم بگو که اینجا چه خبرهست ؟ گروه الفا چیه و شما چی هستین؟

به آرامی سرش را تکانی داد و گفت : به این آسانی نیست که همه چیز را در زمان کوتاهی به تو بگویم ؛ بسیار خب ، برای اینکه بتوانی زنده بمانی باید تو را به اینجا اگاه کنم . در این دنیا سه گروه وجود دارند . گرگ ها و جن ها و شیاطین . از زمانی که جن ها و شیاطین باهم دست به یکی کردند هر روز گرگ هارو شکار میکنند تا اینکه وجود اونها رو به کلی از این دنیا حذف کنند .

رو به اون کردم و قبل از اینکه بتونم چیزی بپرسم دوباره ادامه داد : اما گرگ ها هم به سه دسته تقصیم شدند ؛ گروهی که تو رو گاز گرفتند ، گرگ هایی از سرزمین جنگل سیاه هستند و گرگ هایی که در آن طرف دره جنگل سیاه زندگی میکنند  گرگ های بتا هستند !  بتا ها میانه خوبی با قبیله الفا ها ندارند . اما قرن هاست که هیچکس از گروه بتا کسی رو ندیده ؛ گروه سوم گله ما ، دشمن های خونی  الفاها  که اون رو گرگ های سفید و یا امگا صدا می زنند ؛ گروه من ! تو آلان در سرزمین گرگ های سفید هستی !

کم کم احساس میکردم همه چیز گنگ تر و پیچیده تر میشد . طولی نکشید که زخم های من به طور باور نکردنیی کاملا خوب شدند و خستگی و ترسی که درونم داشتم از وجودم کاسته شده بود.

روبه دختر گرگ سفید کردم و از او پرسیدم: راستی نام تو چیست؟

دخترک سریع روی خود را برگرداند و با تعجب پرسید : نام؟ من امگا هستم .

با لبخندی آرام ادامه دادم : منظورم این نبود ! نام من داود است !

کنجکاوی دخترک گرگ سفید بیشتر شد و بدون تعمل سریع پرسید : داود ؟ از چه گونه ای هست؟ منظورم این هست که در دنیای شما ، چه گونه ای هست؟

اینبار با لبخندی واضح رو به او پاسخ دادم : حرف از گونه نیست ! نام من داود هست و فقط من داود هستم . این نامی هست که موقع تولد روی یک انسان گذاشته میشه !

کنجکاوی دخترک بیشتر شد که سریع پرسید پس شما هر کدامتان یه گونه هستید؟چند گونه در دنیای شما وجود دارد ؟

دیگر تحملم،سر امده بود و همین شد که جواب دادم : من هیچ چیزی از شما نمیدانم ؛ همانقدر که شما چیزی از من نمیدانید.

با کلافگی ادامه داد : اما من دوست دارم بدانم که شما چه گونه زندگی میکنید.

لبخند تلخی زدم و پاسخ دادم : من هم ، قبل از این که بیام اینجا مثل تو کنجکاو بودم.

سری تکان دادم و دوباره رو به او کردم و گفتم : اکنون من چه گونه باید تو را صدا کنم؟به همه شما میگویند امگا؟

بدون پاسخی با کنجکاوی گفت :شاید برایت آسان تر باشد اگر من را با یک نام که میدانی صدا کنی !.

لبخند شیطنت امیزی زدم و گفتم : دوست داری یک نام برایت انتخاب کنم؟

به سرعت ادامه دادم: اما فکر کنم همون امگا اسم خوبیه!

دخترک: خیر ! دوست دارم برایم نامی انتخاب کنی !.

در آن حال سری تکان دادم و با اندکی تامل ، با خودم با آن فکر فرو رفتم که او از دنیایی دیگر است و شاید بهتر باشد نامی برای او انتخاب کنم که او را همچنان در ذهنم متفاوت بپندارد ؛ از همان رو لبخندی زدم و پاسخ دادم : بسیار خوب ؛ پس روزینا چطور هست ؟ ( نام ایرانی و باستانی )

ناگهان چهره اش عوض شد و تعجبی چهره اش رو دگرگون کرد که با هیجان خاصی پاسخ داد : روژینا ؟ احساس عجیبی پیدا کرده ام !

ناگهان جرقه ای درون افکارم به وجود امد که لحظه ای مکث کردم و با تعجب از خود پرسیدم  ، اگر نه من سر از این دنیای عجیب در می اورم و این گرگ زاده !پس چطور هردو حرف های هم دیگر رو میفهمیم؟

از همین رو به شدت در این شک فرو رفتم که آیا ممکن است همه این ها  خوابی بسیار عمیق باشد ؟ برای همین از دختر گرگ زاده خواستم که با چیزی به سرم بکوبد تا ببینم که خواب هستم یا نه!

دخترگرگ زاده بدون درنگ سریع یک مشت بسیار سنگین به صورتم کوباند که احساس کردم با یک کنده بزرگ درخت تو سرم زده بودند که از درد به خودم می نالیدم ؛ فریادی بسیار بلندی کشیدم و سریع پرسیدم چرا اونقدر محکم زدی؟

بلافاصله جواب داد : مگر خودت اینطور نخواستی ؟!

با اخمی بلند شدم و جواب دادم : نگفتم اونقدر محکم . فقط میخواستم ببینم خواب بودم یا نه؟ !فکر کنم دندون هام شکسته!

دخترک لبخندی زد و گفت : ایرادی ندارد : دوباره در می آیند ! در آن حال با تعجب پرسید خواب بودی یا خیر ؟

با لبخندیکه اخمگین به نظر می آمد پاسخ دادم : هنوز که اینجا هستم ! ظاهرا نه ، نبودم ؛ ولی با این مشت ممکن بود به خواب هم برم.

با حالت سردرگمی ای پرسید :پس خواب چیست که گمان میکنی نبودی ؟

با کلافگی پاسخ دادم : هیچی ً! انگار هیچ وقت معنیش رو نمیفهمید.

روزینا ،دختر گرگ زاده لبخندی زد و پاسخ داد : سر به سرت گذاشته ام ؛ آنطور نیست که دیگر خوابیدن را ندانم چیست .

با تعجب لبخندی زدم و گفتم : عجیبه ! اینجا همیشه شب هست ! به گمانم باید همیشه خواب بمانید .

در حالی که  روزینا به چهره ای کنجکاو به من خیره مانده بود ، سعی داشت چیزی رو بپرسه که ناگاه از دل جنگل صدای زوزه ای به گوش رسید ؛ روزینا به سرعت در مقابل چشمانم ناپدید شد و من هم همانطور مات و مهبوت مانده بودم که چه اتفاقی افتاده بود .

او بدون هیچ حرفی من رو در دل آن جنگل رها کرده بود ! بدون آنکه هیچ حرفی میزد.!!

هنوز نمیدانستم که چطور حرف های او را می فهمیدم . از طرفی تازه فهمیده بودم که از تاریکی چه قدر متنفر بودم.

ارام ارام به اتش نزدیک شدم و کنار اون نشستم و با خود به فکر فرو رفتم. در اعماق افکارم به دنبال جوابی برای تمام سوالاتم بودم که ناگهان از یک سو یک گرگ سفید با هیکل بزرگی به من حمله ور شد!

ترس شدیدی به خود گرفته بودم که از یک سو گرگ دیگری در مقابل او به او حمله کرد و جلوی او را گرفت ؛ ناگهان هردو به شکل یک انسان در امدند و در کمال تعجب متوجه شدم همان دختر گرگ زاده بود که جلوی یکی از گله اش را گرفته بود و با لحن تندی به او میگفت ، او دشمن نیست ! او را میشناسم .

همانطور مات قضیه مونده بودم که خنده ای بی اختیار کردم و باعث شد هردو سریع به من خیره شوند.

روزینا دختر گرگ زاده با تعجب پرسید : چه چیزی خنده دار است ؟

سریع خودم رو جمع کردم و پاسخ دادم : هیچی . فقط یک لحظه از تعجب زیادی بی اختیار شدم.

پسری که در کنار روزینا بود به سرعت به سمتم امد و با رفتار بسیار عجیبی من رو بو میکشید که یکباره به سرعت روزینا جواب داد : نترس اون یک انسانه ! پسر گرگ زاده با تعجب زیادی رو به او کرد و گفت چی؟

روزینا سریع پاسخ داد: من هم نمیدانم چطور سر از اینجا در اورده.

پسرگرگ زاده با جدیت گفت : باید او را به نزد رئیس ببریم.

روزینا بدون هیچ حرفی به سمتم امد و دستم را محکم قلاب کرد و به سمت خودش کشاند و به دنبال پسر گرگ زاده به راه افتاد.

از رفتار روزینا ، دختر گرگ زاده بسیار متعجب مانده بودم ، اما او هنوز موجودی ناشناخته برای من بود ؛ مدت زیادی بدون هیچ حرفی راه رفتیم که دیگر پاهایم تاول زده بودند ؛ تصمیم گرفتم که از آنها بپرسم کی قرار است استراحت استراحت کنیم که ناگهان از دور یک نور بزرگ به چشم خورد که بیشتر شبیح یه یک گرد همایی یا چیزی بود.

کمی جلوتر که رفتیم با تعجب متوجه شدم در آنجا مانند یک شهر عجیب با خانه هایی به شکل های عجیب تر که ترسیمشان کاملا گیج کننده بود وجود داشت و برج هایی که با مشعل هایی از اتش در بین خانه ها وجود داشت که تمام ان منطقه را روشن کرده بود.

وقتی به آنجا رسیدیم به دنبال ان دو به سمت یک کلبه چوبی که با ریشه هایی از درختان عجیب ساخته شده بود رفتیم و در میان راه تمام مردم را خیره وار به خود میدیدم . خانه چوبی عجیب با بو های معتر که سر تاسر آنرا با آن تزیین کرده بودند بود و وقتی وارد کلبه شدیم یک زن پیر با آرایش عجیبی در چهره اش بر روی یک تنه درخت بریده شده نشسته بود که با دیدن من از روی یک صندلی اش بلند شد و به سمت من امد ؛ در همان هین به سریع پرسید این چه بوی عجیبی هست که من احساس میکنم؟

پسرک پاسخ داد :گِل او را در جنگل پیدا کرده است !

در آن حال با سردرگمی به آن دختر گرگ زاده نگاهی خیره وار انداختم و او با دیدن چهره من به آن صورت موضوع را فهمیده بود .

دختر گرگ زاده به سرعت رویش را برگرداند و به طرف آن زن پیر پاسخ داد : او از دره سیاه عبور کرده بود و از ابشار مرگ گذشت و من او را در حالی که در ساحل بیهوش مانده بود پیدا کردم.

ملکه سریع رو به من کرد و پرسید که تو کی هستی؟از کجا می ایی؟جن هستی یا شیطان؟

خنده ای بی اختیار بر لبانم نشست که با خشم دوباره پرسید به چه میخندی؟

گل(دختر گرگ زاده) لحظه ای از خندیدن هر بار من خنده اش گرفت که سریع جلوی خودش را گرفت و پاسخ داد : من را ببخشید گلونیا! او یک انسان است که از دنیای روشنایی می اید.

دوباره تعجبی در عمق افکارم نشست . گویا خیلی چیز ها بود که او نگفته بود .

گلونیا ( رئیس گله امگا ) تعجب بسیار عجیبی درونش به وجود امد که باعث شد لحظه ای مکث کند و سپس با تعجب فراوان رو به من پرسید : این امکان ندارد ؛ تو چطور سر از این دنیا در آورده ای ؟

سر انجام به سخن آمدم و گفتم : منو ببخشید ملکه، من خودمم نمیدونم چرا اینجام.منم خیلی دوست دارم برگردم به خونه ام.اینجا اصلا برای من مناسب نیست.

گل سریع رو به من کرد و با لحن سرزنش امیزی گفت ، ملکه چه هست ؟ .او گلونیای پیر ، رئیس گرگ های سفید است.

سریع رو به او برگرداندم و پاسخ دادم :من رو ببخشید ، من اصلا با اینجا اشنایی ندارم ، اگر راهی هست بتوانم برگردم لطفا به من بگوید.

گلونیا رو به گیل کرد و از او خواست تا من رو به زندان بندازند که گل سریع رو به گلونیا کرد و از او خواست تا منصرف شود .

در آن حال گلونیا با تعجب رو به گیل کرد و به گیل نزدیک شد و با رفتار عجیبی او را بو کشید و یکباره با خشم پاسخ داد : تو باعث شدی که او به اینجا بیاید! تو او را به این دنیا متصل کرده ای ! او چند بار تو را دیده است ؟

گیل اشک در چشمانش جمع شده بود که با اندوه و ترس پاسخ داد : این امکان ندارد ، من فقط دوبار با او دیدار کردم.

گلونیا با خشم پاسخ داد دروغ نگو ! به غیر از تو کسی نبوده ! راستش را بگو ! تو او را سه بار دیدار کرده ای ؟

گل با ترس پاسخ داد :خیر ، قصم میخورم که دو بار بیشتر او را ندیده ام.

گلونیا با سرعت به سمت من امد و با خشم پرسید : وقتی در دنیایت بودی چند بار او را ملاقات کرده ای ؟

با اندکی واهمه و سردرگمی  پاسخ دادم : او راست می گوید ؛ من دو بار اون رو فرا خوندم. اما سه باری در کار نیست.

مگه چه فرقی داره دو بار باشه یا سه بار ؟

گیل با اندوه و شرمساری رو به گلونیا گفت : من دوبار است که او را دیده ام ؛ بار دوم او من را فرا خوانده بود ؛ اما سوگند می خورم که با دوم که او من را فرا خوانده بود هیچ اهمیتی ندادم !

گلونیا به طرف چند نفر اشاره کرد و دستور داد که هر دو رو به زندان بندازید تا در موردشون تصمیم بگیرم.

گل سریع رو به گلونیا کرد و گفت : بگذارید ان برود . او را یک الفا زخمی کرده است ؛ او باعث خواهد شد که آنها بتوانند گله ما را پیدا کنند .

گلونیا بشدت متعجب شد که یکباره رو به همان پسر کرد و از او خواست تا من را بار دیگر بررسی کند .اما وقتی او متوجه شد اثری از زخم نیست رو به گل کرد و پاسخ داد : این هم یکی از دروغ هایت بود ؟

گل با تعجب و فریاد پاسخ داد : امکان ندارد ؛ من خودم زخم او را دیدم .

گلونیا رو به آن پسر کرد و گفت : گل هرگز دروغ نگفته است . ارام رو به من کرد و پرسید : آیا حقیقت دارد ؟

با تعجب پاسخ دادم : درست است ! اما خوب شده است .

به سرعت ادامه داد : چند وقت هست؟

با تعجب پاسخ دادم : مدت زیادی نیست.نمیدانم ! اینجا همیشه شب است ؛ نمیدانم وقت چطور میگذرد .

در آن حال برگشت و قدمی زد و سپس اهی کشید و دوباره رو به من کرد و ادامه داد : تو آزادی که بروی . هر چه سریع تر از این جا دور شو که تا همین آلان هم موجب دردسر بزرگی شده ای !

با تعجب پرسیدم : اما کجا بروم ؟

گلونیای پیر پاسخ داد : به سمت غرب برو و دیگر برنگرد.

سریع ادامه دادم : صبر کنید من اینجا را نمی شناسم .غرب کجاست ؟

گلونیا رو به گل کرد و به او اشاره ای کرد که من را راهنمایی کند .

در آن حال گل به سمت من امد و من را  به بیرون برد . وقتی هر دو بیرون تنها  ماندیم گل رو به من با شرمساری عذر خواهی کرد و گفت متاسفم . نمیدانم چی شده . اما اینطور که گلونیا با موضوع برخورد کرده است گمان نکنم اتفاق خوبی قرار است رخ بدهد .اما او راست میگوید . تو نمیتوانی اینجا بمانی.نمیدونم چرا گفته است به سمت غرب بروی . هیچ جا برایت امن نخواهد بود اما اگر او گفته است به سمت غرب بروی میداند که به صلاحت خواهد بود . در غرب قبیله بتا ها وجود دارد که هیچ کس انها را ندیده است .میگویند هیچ کس در این چند قرن تا به حال انها رو ندیده است .

به هر حال ممکن است که انها از بین رفته باشند . پس اگه میخواهی به سمت غرب بروی باید فقط بوی سوائورای نسیم را دنبال کنی.

با تعجب به اون زل زدم و پرسیدم سواچه ؟عذر میخواهم من مثل شما گرگ نیستم که بتوانم بوی آن چیزی را که گفتید بدانم  !

گل با لبخندی از شرمساری پاسخ داد: عذر میخواهم : به یاد نداشتم ،نمیدانم چطور باید تو را آگاه کنم ؛ بهتر است تاریک ترین نقطه آسمان را در پیش بگیری ! این راهی است که باید بروی !

رو به گل کردم و پرسیدم اصلا به چه دلیل باید به اون سمت برم؟من باید برگردم دنیای خودم . چطور باید برگردم؟

گل با ناراحتی پاسخ داد من رو ببخش من نمیدانم . فقط جن ها در مورد این چیز ها میدانند و اگه یکی از انها را ببینی آخرین لحظات عمرت را خواهی گذراند .

با تعجب پرسیدم جن ها؟چرا همیشه اونها همه چیز رو میدونن؟

گل با تعجب پاسخ داد : مگر در مورد آنها میدانی ؟

لبخندی زدم و پاسخ دادم : خیر ؛

مجدد رو به گل پرسیدم : از کجا میتوان یک جن را پیدا کرد؟

گیل با سردرگمی پرسید : عقلت را از دست دادی؟

اگه جن ها تورو ببینن خودت که هیچ، تمام دنیایتان را نابود خواهند کرد . من گفتم آنها در مورد این چیز ها میدانند ، نگفتم که میدانند چطور میتوانی برگردی ! اگر راه میان دنیای شما را میدانستند که تاکنون در دنیای شما آزادانه قدم می گذاشتند .

در آن حال یکباره ناگاه چشمانم سیاهی رفت و در آن بودم که نقش بر زمین شوم که  به سرعت خودم را سر پا نگاه داشتم و با حال نا خوشی دستی به رویم کشیدم .

گل با تعجب و نگرانی به سرعت پرسید : چه اتفاقی افتاد ؟

با خستگی ای که درونم بود پاسخ دادم : چیزی نیست ! ممکن است به خاطر ضعف و گرسنگی باشد .خیلی وقت است که چیزی نخورده ام .

گل سریع به سمت یک کلبه رفت و از ان مقداری گوشت عجیب و کوبانده شده که به نظر خام می آمد آورد و به سمت من گرفت که در آن حال با نگاه کردن به آن حال عجیبی پیدا کردم . مرگبار تر از سالادی بود که چندین قرن دست نخورده و کپک زده مانده بود ؛

وقتی به ان نگاه میکردم درون آن ساعت های آخر زندگی ام را می دیدم . در ان حال با شرمساری رو به گیل کردم و گفتم : متاسفم نمیتوانم از این چیزها بخورم.

یکباره گل با عصبانیت گفت : بخور.!

فرقی نمی کرد که چطور می مردم ، از همین رو بدون هیچ اهمیتی چشمانم را بستم و به هزار لعنت به خودم که چرا از سر کنجکاوی ام خودم را به این مکافات انداخته بودم ان را به سرعت قورت دادم و پس از آن رو به گیل به سرعت گفتم : آب ! به من کمی آب بده !

پس از آن که آب را سر کشیدم رو به گل ، اگرچه مزه کفش های کهنه صد ساله رو میداد ، لبخندی ناچارانه زدم و گفتم : از تو ممنونم !

در همان حین گل لبخندی زد و گفت : از چهره ات معلوم است که از آن خوشت نیامده است !

با لبخندی اندوهگین پاسخ دادم : مسئله این نیست ! من یک انسانم و اگرچه این چیزی را که شما می خورید ما به نوعی نیز می خوریم ! اما قبل از خوردن آن ، آن را با آتش برشته میکنیم !

گل با چهره ای میخکوب شده گفت : چه وحشیانه ! عذر می خواهم که این را گفتم !

یکباره لبخندی واضح بر روی چهره ام نشست که از همان رو گفتم : اگر آن را آنگونه برشته نکنیم موجب مریضیمان خواهد شد .

گل که موضوع را شنید لبخندی بر چهره اش نشست و یکباره گفت : پس برای این موضوع تو مریض خواهی شد ؟

با لبخندی که بر چهره ام داشتم پاسخ دادم : باید امیدوار باشم که این مسیر طولانی ای که در پیش دارم قبل از ان که من را مریض کند ، آن را هضم کند .

گل با چهره ای متعجب پرسید : هضم ؟

در آن حال ادامه دادم : نیازی نیست بدانی چیست . باید بروم تا دیگر دیر نشده است . امید وار هستم روزی باز تو را ببینم .

گیل با اندوهی که در دل داشت پاسخ داد : امیدوار هستم بتوانی راه خانه ات را بیابی ! مقصر من هستم که به این حال و روز افتاده ای !

پس از خداحافظی به سمت اعماق جنگل رفتم. و درون تاریکی شب که دائما بر آن دنیا فرمانروایی می کرد درون جنگل ناپدید شدم ؛ قبیله بتاها همون سرزمینی بود که میخواستم از سمت پل از روی دره فرار کنم و اکنون باید از سمت بسیار دشوارتری به اونجا میرفتم تا به مقصدم میرسیدم.

از جنگل تاریک بیرون زدم و به کوه های بزرگی رسیدم که با گذشتن از اونها به سرزمین موعود میرسیدم.

کوه های بلند و ترسناک که از سخره های سنگی و بسیار درشتی درست شده بودند و تنها راه عبور از اونها بالارفتن از اونها بود.

به سختی از سخره های تیز و خطرناک بالا رفتم و به نیمه های کوه رسیده بودم که ناگاه دوباره چشمام سیاهی رفتند و احساس کردم که استخوان هایم از درون به طرز عجیبی اتیش میگرفتند.

به سختی بر روی یک لبه تیز خودم رو به یک شکاف باریک رساندم که متوجه شدم راهی تنگ برای ورود به یک غار ترسناک بود . به سختی خودم رو از لبه به تخته سنگی که از کنار ان دهانه غار پیدا بود رساندم و از ان عبور کردم و با کلی کلنجار رفتن ، خودم رو به دهانه غار رساندم و وقتی سعی کردم که وارد ان بشوم دوباره همون حالت عجیب وجودم را در ضعف یکباره ای فرو برد . بی اختیار به درون غار افتادم و شروع کردم به بالا اوردن هرچه خورده یا نخورده بودم . وحشتناک بود. چیزی که خورده بودم کاملا با بدنم ناسازگار بود.

حتما به خاطر این اتفاقات ضعف عجیبی به بدنم میخورد. وقتی داشتم با خودم به اتفاقات اخیر فکر میکردم ناگهان دوباره همون حالت شروع شد و اینبار دیگر توقف نکرد و اینبار حس سوزش عجیبی در سرتاسر بدنم شکل گرفت و احساس می کردم دستانم از حرارت بی حد و اندازه ای منفجر میشدند ؛ کم کم حس میکردم که مهره های کمرم قصد داشتند که از جا بیرون بزنند.

اتش عظیمی درونم شکل گرفته بود و گمان نمیکردم که دیگر از ان جان سالم به در ببرم . ناگهان دیگه همه چیز برام مبهم . تار شد.

نمیدانم چه زمانی گذشته بود اما وقتی بیدار شدم خودم رو پایین کوه با لباس های تکه و پاره و غرق در خون یافتم ؛ اما در کمال ناباوری هیچ خبری از زخم هایی که باید موجب آن می شدند نبود .

انگار از کوه به پایین افتادنم فقط یک اتفاق نبوده بود. اتفاقات، بیشتر و بیشتر داشت عجیب میشد. سریع بلند شدم و با خشم شروع کردم به بالا رفتن از کوه کردم که طی یک ساعت با یک قدرت بسیار عجیب به بالای کوه رسیدم.صداهای عجیبی به گوش میخورد.

برعکس باورم ان طرف کوهی وجود نداشت.بالای کوه خود سرزمین موعود بود.جنگل انبوه تری جلوی رویم قرار داشت و اینبار بسیار ترسناک تر بود.در کمال تعجب به اسمان خیره شدم و شاهد چیز بسیار عجیب تری شدم.از زمانی که به این دنیا وارد شده بودم هیچ ماهی در اسمان وجود نداشت اما چیزی که میدیدم انگار حلال ماه کامل بود و وجود اون و نور درخشان اون تمام سرزمین را روشن کرده بود.

به سمت جنگل تاریک که درختان بسیار انبوه باعث شده بودند که درون ان کاملا تاریک و ترسناک میشد حرکت کردم و  با شجاعت کامل به سمت مقصدی که به دنبالش بودم قدم بر میداشتم.

....

....